Schizofrenia — objawy, leczenie i skutki

Schizofrenia to choroba o której krąży wiele mitów. Na wieść o schizofrenii otoczenie chorego powoli wyklucza go i reaguje specyficznie, z góry oceniając, że chory jest wariatem. Tymczasem schizofrenia to coś więcej niż tylko rozszczepienie umysłu, bardzo często kojarzone z zaburzeniami osobowości. Schizofrenia to schorzenie sprawiające, że pacjent odczuwa szerokie rozgraniczenie pomiędzy myślami, czynami i uczuciami, w czego konsekwencji może doprowadzać do wielu sytuacji, w których mówi coś innego, wykonuje inną czynność, a jego myśli krążą zupełnie gdzieś indziej i zupełnie nie ma to nic wspólnego z odczuwaniem dwóch równolegle współistniejących osobowości. Schizofrenia to inaczej zaburzenie funkcjonowania w społeczeństwie i zatracenie osobowości pacjenta. Bardzo często schizofrenik nie jest w stanie samodzielnie ocenić swojej osoby, otoczenia i kontaktów z ludźmi oraz dokonać konstruktywnej krytyki lub selekcji. Jest to choroba przewlekła, którą można podzielić na kilka typów — schizofrenie katatoniczną, hebefewniczną, niezróżńicowaną czy paranoidalną. Najczęściej występującą odmianą jest jednak schizofrenia paranoidalna. https://www.apteka-rozana.eu/uspokajajace.html

Powstawanie schizofrenii

Schizofrenia należy do grupy zaburzeń o przebiegu stopniowym, czyli takich, które rozwijają się powoli. Najbliższe otoczenie chorego i jego rodzina początkowo mogą zauważyć postępujące w pacjencie zmiany, takie jak zmiany zachowania, wycofanie, nieufność czy podejrzliwość. Dodatkowo pojawia się obojętność na istotne dla schizofrenika sprawy personalne oraz wypowiadanie się lub czyny, które są zupełnie nieodpowiednie lub nie na miejscu. Objawy te bardzo często bywają tłumaczone przez otoczenie traumą życiową czy trudnym okresem, jednak bywają pierwszymi oznakami schizofrenii, których nie wolno bagatelizować.

Przyczyny

Powody występowania schizofrenii wciąż nie są do końca znane, jednak dzięki szeregowi badań przeprowadzonych na potencjalnie chorych jednostkach naukowcy i lekarze byli w stanie wyróżnić kilka czynników, które należy sprawdzić, jeśli myślimy o zdiagnozowaniu schizofrenii. Do takich czynników należą przyczyny biologiczne, przyczyny genetyczne, aspekty społeczne, rodzina i najbliższe otoczenie oraz aspekty psychologiczne. Do najbardziej narażonej na zachorowanie grupy należą pacjenci, u których rodziców lub bliskich krewnych rozpoznano schizofrenie. W takim wypadku ryzyko zachorowania wzrasta u pacjenta nawet do 50%. Warto pamiętać, że nawet jeśli wykryto potencjalną podatność genetyczną, schizofrenia nie zawsze pojawia. Jej uaktywnienie się w dużej mierze zależy od aspektów najbliższego otoczenia, traumatycznych przeżyć, rodzinnych patologii, wypadków samochodowych czy komplikacji w czasie porodu.

Objawy

Schizofrenia najczęściej objawia się w późnym wieku nastoletnim lub w czasie przechodzenia wczesnej dorosłości. Do podstawowych objawów, jakie można zaobserwować u osoby potencjalnie chorej należą zachowania autystyczne, brak zainteresowania światem zewnętrznym, zamknięcie się w sobie, wycofanie, zaburzenia asocjacji (problemy z kojarzeniem faktów i koncentracją), zaburzenia afektu (spłycenie emocji) oraz ambiwalencja. Czasem mogą wystąpić również halucynacje wzrokowe i słuchowe, zaburzenia pamięci i omamy. Leczenie schizofrenii można prze[rowadzić na bazie kilku metod — farmakoterapii, psychoterapii, psychoedukacji czy elektrowstrząsów. Dzięki pomocy

 

Polecamy: Yerba Mate – Czas na herbatę